پیشرفت‌های اخیر در ذخیره‌سازی طولانی‌مدت امکان ایجاد دفترهای دیجیتال را فراهم کرده‌اند که می‌توانند
داده‌ها را برای میلیون‌ها سال ذخیره کنند
بدون
نیاز به
انرژی.
این سیستم‌های غیرمتمرکز که به “بلاک‌چین‌های جاودانه” معروف‌اند، می‌توانند ذخیره‌سازی داده‌ها را متحول کرده و اطلاعات ارزشمندی را برای نسل‌های آینده حفظ کنند.
در اصل، فناوری بلاک‌چین بر این اصل عمل می‌کند که دفترهای غیرمتمرکز امنیت داده‌ها را نسبت به سرورهای متمرکز افزایش می‌دهند.
در صورت قطع برق محلی یا خرابی سرور، بلاک‌چین‌های غیرمتمرکز تا زمانی که نودهای عملیاتی در جای دیگری وجود داشته باشند، بدون تاثیر باقی می‌مانند.
سرورهای متمرکز فقط در صورت دسترسی به برق عمل می‌کنند
در مقابل، سرورهای متمرکز فقط تا زمانی که دسترسی به برق دارند، قابلیت کارکرد دارند.
در حالی که سیستم‌های مدرن کامپیوتری معمولاً به باتری‌های پشتیبان متکی هستند تا در خلال قطعی‌های موقت برق، داده‌ها را حفظ کنند، تهدیدات آینده برای هر دو سیستم ذخیره‌سازی داده‌های غیرمتمرکز و متمرکز در افق قابل مشاهده‌اند.
یکی از این تهدیدات نظری قطع برق جهانی است، جایی که یک فاجعه طبیعی یا یک نبض الکترومغناطیسی می‌تواند سیستم‌های الکترونیکی را در سطح جهان غیرفعال کند.
اگرچه ممکن است این سناریو شبیه یک فیلم هالیوودی به نظر برسد، اما تعداد کمی از دولت‌ها برای سیستم‌های غیرحیاتی مانند بلاک‌چین بیت‌کوین و اتریوم طرح‌های اضطراری دارند در مواجهه با چنین وقایعی.
این سوال را مطرح می‌کند که در صورت قطع دایمی برق در تمام نودها، چه اتفاقی برای بلاک‌چین‌ها خواهد افتاد.
در یک سناریوی فرضی که برق در نهایت برمی‌گردد و عملیات از سر گرفته می‌شود، بلاک‌چین‌های معمولی به ثبت تراکنش‌ها ادامه می‌دهند.
اما اگر برق به صورت غیرمحدود قطع شود، سرنوشت بلاک‌چین‌ها نامشخص می‌شود.
در اینجا مفهوم بلاک‌چین‌های جاودانه مطرح می‌شود.
در صورت انقراض بشریت یا تخریب رسانه‌های ذخیره‌سازی سنتی مانند کتاب‌ها و نوارهای مغناطیسی در طی قرن‌ها، بیشتر داده‌های انباشته شده ما از بین خواهد رفت.
هزاران سال بعد، بخش اعظم ذخیره‌سازی دیجیتال ما احتمالاً غیرقابل بازیابی خواهد بود.
راه‌حل‌های ذخیره‌سازی بلند مدت
شایان ذکر است که راه‌حل‌های پیشرفته ذخیره‌سازی بلند مدت امیدواری برای حفظ داده‌های حیاتی برای میلیون‌ها سال فراهم می‌کنند.
دو مورد از این راه‌حل‌ها ذخیره‌سازی DNA و
“
حافظه نانو سرامیکی
.”
ذخیره‌سازی DNA شامل رمزگذاری داده‌ها بر روی فسیل‌های مصنوعی است، در حالی که حافظه نانو سرامیکی امکان ذخیره داده‌ها بر روی شیشه را بدون تخریب به صورت تئوری دارد.
اگرچه این فناوری‌ها به طور مشخص برای شبکه‌های بلاک‌چین طراحی نشده‌اند، اما برای ذخیره داده‌های مهم برای آینده با موفقیت استفاده شده‌اند.
با توجه به پتانسیل ذخیره‌سازی بدون انرژی، امکان ایجاد تصویری از یک بلاک‌چین عملیاتی قابل تصور است.
در حالی که لجستیک چنین تلاشی به محدودیت‌های رسانه‌ی ذخیره‌سازی برمی‌گردد، به صورت تئوری امکان دارد دستورالعمل‌هایی برای بازسازی یک شبکه‌ی بلاک‌چین دقیقا به همان شکلی که در تاریخ خاصی وجود داشته، رمزگذاری شود.
در پرتو این پیشرفت‌ها، عاقلانه خواهد بود که اسناد حیاتی، مانند مقاله سفید بیت‌کوین، را در فسیل‌های مصنوعی یا خرده‌های حافظه نانو سرامیکی حفظ کنیم.
این نه تنها به تمدن‌های آینده بینشی به فناوری ما می‌دهد بلکه زمینه را برای توسعه بلاک‌چین‌های ابدی نیز فراهم می‌کند.
پیشرفت در ذخیره‌سازی بدون انرژی ما را به آینده‌ای نزدیک‌تر می‌کند که در آن دفترهای دیجیتالی می‌توانند برای میلیون‌ها سال ادامه پیدا کنند، و از این راه به یک روش منحصر به فرد برای حفظ دانش و اطمینان از امنیت داده‌های ارزشمند بدل می‌شود.